ضرورت ایجاد بازار کار مناسب برای تشویق دانش‌آموزان به تحصیل در رشته ریاضی
تاریخ انتشار: ۴ اردیبهشت ۱۴۰۳ | کد خبر: ۴۰۱۷۹۲۰۷
به گزارش گروه آموزش و دانشگاه خبرگزاری علم و فناوری آنا، برخلاف دهه‌های گذشته در یک دهه اخیر شاهد ریزش تعداد دانش‌آموزان علاقه‌مند به رشته ریاضی در دبیرستان‌های کشور هستیم آن طور که آمارها نشان می دهد فقط بین 15 تا 18 درصد دانش آموزان رشته ریاضی را برای ادامه تحصیل خود در مقطع دبیرستان انتخاب می‌کنند، محمدرضا نیک نژاد با اشاره به اینکه در یک روند تقریبا یک دهه اخیر تعداد افراد علاقه‌مند به ریاضی کمتر شده است، اظهار کرد: در این مدت زمان شاهد علاقه‌مندی و حضور بیشتر دانش آموزان به رشته تجربی و در نهایت پزشکی و زیرشاخه این رشته هستیم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی با بیان اینکه فرهنگ آموزشی غالب بر روی دانش آموزان تاثیرگذار است، یادآور شد: قبل از این دهه دانش آموزان و حتی والدین آنها به رشته های فنی و مهندسی علاقه‌مند بودند و در برهه ای از زمان شاهد بودیم که حتی کشور و جهان علاقه‌مند به جذب نیروهای فنی و مهندسی بودند.
این کارشناس آموزش و پرورش تاکید کرد: در سال‌های اخیر عواملی مانند افزایش بیکاری فارغ‌التحصیلان رشته‌های فنی و مهندسی و دیگر زیرشاخه‌های رشته ریاضی همچنین تغییر رویکرد از تولید و کارهای خدماتی به فعالیت‌هایی مانند دلالی که عمدتا نیاز به مدرک تحصیلی خاصی ندارد متاسفانه باعث شد تا نگرش جامعه نسبت به تحصیل در رشته ریاضی تغییر کند.
به گفته نیک نژاد، در حال حاضر رشته پزشکی به دلیل درآمد بالا، نیاز جامعه و جذب در کشورهای خارجی بیشتر از سایر رشته‌ها به ویژه ریاضی مد نظر انتخاب دانش آموزان پس از انتخاب و تحصیل در رشته تجربی است.
وی با بیان اینکه مردم ارزیابی خود را از شرایط جامعه دارند، اضافه کرد: در حال حاضر شاهد افزایش تعداد و ظرفیت دانشگاه‌ها در رشته های مختلف پزشکی هستیم و شاید جامعه نیاز به رشته های فنی و مهندسی به دلیل نداشتن بازار کار مناسب ندارد، در حالی که والدین باید بدانند همان اندازه که جامعه نیاز به رشته هایی همچون پزشکی دارد به رشته های فنی و مهندسی نیز نیاز دارد.
این کارشناس آموزش و پرورش متذکر شد: متاسفانه اقتصاد کشور براساس اقتصاد دلالی می چرخد که نیاز به مدرک تحصیلی فنی و مهندسی ندارد، این در حالی است که بسیاری از داشن آموزان می خواهند پس از دریافت مدرک تحصیلی مناسب برای ادامه تحصیل یا کسب شغل مناسب به کشورهای خارجی بروند.
وی پیشنهاد کرد: برای رفع مشکل کاهش تعداد دانش آموزان در رشته ریاضی لازم است دولت بازار کار و اقتصاد کشور را ساماندهی کند و از طریق فراهم کردن شرایط مناسب برای بازار کار، رویکرد جامعه را نسبت به تحصیل در رشته ریاضی تغییر دهد، البته در این عرصه نیاز به یک آموزش فراسازمانی نیز است تا هم تعادل در تحصیل در رشته‌های نظری ایجاد شود و هم والدین بدانند که جامعه نیاز به همه رشته‌های تحصیلی دارد.
گفت‌وگو از مهدیه قمری
انتهای پیام/
منبع: آنا
کلیدواژه: رشته ریاضی آموزش و پرورش بازار کار رشته های فنی و مهندسی تحصیل در رشته رشته ریاضی دانش آموزان علاقه مند بازار کار
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ana.press دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۴۰۱۷۹۲۰۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بندبازی مرگبار برای تحصیل
تمام دردشان فعلا نبود همین پل ساده است که چون ندارند، دانش‌آموزان کم‌سن و سال روستا مجبورند با طناب از روی رودخانه رد شوند. چند روز پیش فیلم یک دقیقه‌ای از وضعیت عبور و مرور آنها در فضای مجازی داغ شدکه نشان می‌داد حوادث مرگباری جان‌شان را تهدید می‌کند. در روستای کورکچ ۱۵۰ خانوار زندگی می‌کنند اما پشت آن ظاهر سبز و دلگشا و آسمان آبی‌اش، مادرانی همیشه نگران سلامت فرزندان خود هستندکه اگر به مدرسه رفتند، دوباره زنده به خانه برمی‌گردند. داوود تائی از اهالی این روستا به جام‌جم می‌گوید، چون مدرسه ندارند، بچه‌ها مجبورند از روی پل رودخانه عمیق کاجو رد شوند تا به روستای بجاربازار در ۱۰ کیلومتری کورکچ بروند. پلی‌که تائی در موردش توضیح می‌دهد، دو تکه طناب و سیم ۲۰ متری است که دو طرفش به دو درخت بسته شده. دانش‌آموزان با دو دست طناب بالای سرشان را می‌گیرند و زیر پای‌شان هم سیم نسبتا نازکی وزن بدن‌شان را تحمل می‌کند تا داخل رودخانه نیفتند. آنها برای رفتن به مدرسه دو راه بیشتر ندارند؛ یا باید از روی پل معلق رد شوند یا از مسیر دیگری که کلی زمان می‌برد:«بچه‌ها پنج روز در هفته به مدرسه می‌روند و پنج دقیقه طول می‌کشد تا از روی سیم و طناب رد شوند که خطرات مختلفی مثل حمله گاندوها و غرق‌شدگی تهدیدشان می‌کند. اگر از روی طناب رد شوند، ۲۰ دقیقه‌ای به مدرسه می‌رسند، در غیر این صورت، حدود ۵۰ دقیقه طول می‌کشد تا به مدرسه برسند.»دانش‌آموزان چاره‌ای جز یادگیری بندبازی روی طناب را ندارند.کوچک‌ترها باید اول تمرین حفظ تعادل کنند، چون زیرپا و بالای دست‌شان سیم و طنابی است‌که دائم تکان می‌خورد. تائی یک بار شاهد سقوط دختربچه‌ای به داخل رودخانه بوده:«یک بار در خانه بودم که یک‌دفعه صدای جیغ شنیدم. وقتی به رودخانه رفتم، دختربچه‌ای را دیدم که به رودخانه سقوط کرده بود که او را نجات دادیم. اگر در تاریکی هوا، بچه‌ای به رودخانه سقوط کند، ممکن است هیچ‌کس نفهمد و حتی جسدش هم پیدا نشود.»
اسلم جدگال، معلم مقطع دبستان شهید مفتح روستای بجار بازار است‌که دانش‌آموزان روستای کورکچ به آن مدرسه می‌روند. جدگال می‌گوید: دانش‌آموزانی‌که از کورکچ می‌آیند، از نبود پل و جاده مناسب بسیار ناراحت هستند. سیل هم بیاید می‌شود قوز بالا قوز: «از بچه‌ها می‌پرسم چرا دیر به مدرسه می‌آیید، می‌گویند هیچ راهی برای زود رسیدن به مدرسه نداریم. خطر عبور و مرور خودروهای سوختکش و حمله گاندوها هم وجود دارد. چون مسیر رفتن به مدرسه طولانی است، بچه‌های پایه اول خیلی می‌ترسند. بعضی از بچه‌ها دو سه سال سن‌شان بالاتر می‌رود و بعد به مدرسه می‌روند و اگر به دلیل دوری راه نتوانند بیایند، ترک تحصیل می‌کنند.»
به دنبال آرزوها
دو دانش‌آموزی‌که پنج روز در هفته از روی پل معلق رد می‌شوند، کنار تائی ایستاده‌اند. هر دو ۱۲ ساله هستند. صدای شیطنت و خنده‌های ریز امیرحسین و معاوذ را می‌شنوم.
امیرحسین نمی‌ترسی از روی پل رد بشی؟
چرا می‌ترسم غرق شوم یا بیفتم تو آب و گاندو منو بخوره.
تو که اینقد می‌ترسی چطوری میری روی طناب؟
چون درس خوندن برام مهمه.
چرا؟
چون می‌خوام دکتر بشم.
معاوذ تو هم می‌ترسی؟
آره خیلی.
خب چرا میری رو پل؟
چون تنها امید خانوادمم. نمی‌خوام زندگی‌ام مثل اونا بشه.
تو می‌خوای چیکاره بشی؟
معلم.
آرزوت چیه؟
دلم می‌خواست تو روستامون مدرسه داشتیم و مجبور نبودم از رو پل رد بشم و این همه راه برم.
تصاویر پدر ساواکی مهران غفوریان